'Je hebt de kers op de taart niet gekregen.' Dodgers herinneren zich de gedempte viering van de titel van 2020 (2024)

Vraag deOntduikerswat ze deden om hun te vieren2020 World Series-kampioenschap, en iedereen zal een soortgelijk antwoord geven.

"Niets", antwoordde pitchingcoach Mark Prior.

"Absoluut niet hoe je het zou verwachten," werperClayton Kershawgezegd.

"Ik zou niet zeggen dat het een anticlimax was", zei manager Dave Roberts, "maar in zekere zin was het dat wel."

"Het was net alsof het gebeurde, en toen was het voorbij", derde honkmanMax Muncytoegevoegd. "We hebben het nooit echt gevierd."

Jarenlang voorafgaand aan die zegevierende avond in Globe Life Field in Arlington, Texas, droomde de club van hoe het winnen van een World Series zou voelen.

"Je hebt er zoveel tijd in gestoken", zei outfielder Chris Taylor, een van de vele spelers en stafleden die te maken kreeg met eerdere close calls en teleurstellingen in het naseizoen. "Je stelt je altijd voor hoe het zal zijn als je wint."

Een groot deel van die fantasieën was gericht op het feest. De champagne regent. De hele nacht feestvreugde. De binnenstadsparade. De verheerlijking van de inspanningen die nodig waren om daar te komen.

Wat de Dodgers in plaats daarvan kregen, was veel minder glamoureus, met een wereldwijde pandemie die de Fall Classic in een bubbel dwong en strikte regels voor sociale afstand die daarna nog strenger werdenDe positieve COVID-19-test van Justin Turnerin het midden van de overwinning van Game 6 van het team.

"Het was als een totale afsluiting", zei Muncy. "Er werd niet echt heel veel gevierd."

Drie jaar later blijft het een teleurstellend subplot voor hun anderszins triomfantelijke herinneringen, het moeizame pad naar een ongrijpbare titel die culmineert in een onhandig, flauw en abrupt einde.

Dodgers-manager Dave Roberts, rechts, is opgetogen na de World Series 2020. "Ik zou niet zeggen dat het een anticlimax was", zei hij over de postgame-beperkingen die aan het team waren opgelegd, "maar in zekere zin was het dat wel."

(Robert Gauthier/Los Angeles Times)

Op vrijdag zijn de Dodgers voor het eerst sindsdien terug in Texas en keren ze terug naar het stadion waar ze uiteindelijk kampioen werden - ook al konden ze het niet volledig vieren.

"Uiteindelijk kunnen we zeggen dat we hebben gewonnen, dus dat overtroeft alles", zei Kershaw. "Maar ja, optochten zien er leuk uit."

Vanaf het moment dat ze in oktober in Arlington aankwamen, na een National League West-titel eneerste ronde sweep van de Milwaukee Brewers, zetten de Dodgers zich schrap voor een onbekende ervaring.

De club had eerder diepe playoff-runs gemaakt, waaronder World Series-verliezen in 2017 en 2018. Deze keer zouden ze het echter in een bubbel moeten doen, met teamleden en hun families geïsoleerd van de buitenwereld op het hoogtepunt van de pandemie.

In hun hotel, de Four Seasons in de nabijgelegen gemeente Las Colinas, werden ze door oranje lint afgezet voor vaste gasten. Normale voorzieningen zoals de sportschool en de golfbaan waren verboden terrein. Een buitententruimte en atletiekbaan waren enkele van de gemeenschappelijke ruimtes die ze hadden.

Het honkbalveld presenteerde zijn eigen unieke omstandigheden, met games die voor lege stoelen werden gespeeld en vervolgens een beperkt publiek.

Het was een korter seizoen geweest, nadat Major League Baseball het speelschema had teruggebracht van 162 naar 60. "Maar", zei Prior, "het was mentaal en emotioneel bijna een langer seizoen, vanwege alles wat er buiten het honkbal gebeurde."

Desondanks rolden de Dodgers door een divisiereeks met eendrie-game sweep van de San Diego Padres. Toen monteerden ze een historischcomeback in de National League Championship Series tegen de Atlanta Braves, en werd pas het 14e team dat een reeksachterstand van drie wedstrijden tegen één teniet deed.

In tegenstelling tot andere teams in dat naseizoen - dat na de eerste ronde op neutrale locaties in het hele land werd gehouden - verlieten de Dodgers Globe Life Field nooit toen ze daar aankwamen. Het was technisch gezien een voordeel om het beste algemene zaad van de competitie te zijn, maar ook een last die snel opliep na weken in de bubbel.

"Het honkbal was natuurlijk geweldig, en het geheel was uniek, soms erg leuk", zei Prior. 'Maar op dat moment zat je al 20-iets, 30 dagen in dezelfde kamer. … Het was gewoon een rare, rare ervaring.

De hoogtepunten van hun verblijf kwamen nadat de Dodgers door de eerdere rondes waren gevorderd. Bij terugkeer in het hotel organiseerden ze diners op sociale afstand onder de buitentent.

Dodgers-werper Clayton Kershaw, links, en catcher Austin Barnes bewonderen de World Series-kampioenschapstrofee op 27 oktober 2020 in Arligton, Texas.

(Wally Skalij / Los Angeles Times)

"Iedereen zou douchen, en dan hadden we bier en wijn, al het eten dat je kon eten", zei derde honk-coach Dino Ebel. “De families waren er. Het was leuk."

Dergelijke soirees begonnen echter niet na Game 6 van de World Series, toen de Dodgers terugkwamen van een vroege achterstand tegen de Tampa Bay Rays om de eerste titel van de franchise in 32 jaar te winnen.

Aan het begin van de achtste inning hoorde de ploeg dat Turner positief was getest en uit de wedstrijd moest worden verwijderd. Terwijl Julio Urías de laatste nullen vastlegde, waren de voorbereidingen voor postgame-beperkingen al in gang gezet.

Afgezien van gezichtsmaskers, zag het feest van de Dodgers op het veld er aanvankelijk meestal gewoon uit. Ze huppelden langs de heuvel, poseerden voor teamfoto's met de Commissioner's Trophy en omhelsden familieleden en dierbaren. Eén lange uitademing na een seizoenlange sleur.

Terug in het clubhuis was de scène echter 'erg gedempt', herinnerde Roberts zich.

Champagnedouches werden verboden. Spelers en staf werden gedwongen zich te verspreiden. En er heerste onzekerheid over de positieve test van Turner, waardoor hij bijna alle activiteiten niet kon doen, afgezien van een paar foto's op het veld.

“De focus lag op: ‘JT heeft COVID. Wat gaan we nu doen?'', zei Prior. "Ja, er was wat, 'Yay, we hebben gewonnen!' Maar toen was iedereen op deze rare, besluiteloze [plek], niet zeker hoe ze ermee om moesten gaan."

Kershaw beschreef de situatie botter.

"MLB probeerde een soort eikel te zijn over de hele zaak," zei hij. "Het was duidelijk een beetje chaos met al het COVID-gedoe."

Terug in het hotel nam de nacht meer onverwachte wendingen.

In plaats van een laatste etentje of teambijeenkomst, kregen alle stafleden en spelers neusuitstrijkjes, die nodig waren om nog een COVID-test te doen.

"Ze hadden maar twee mensen die de tests uitvoerden", zei Muncy. "Tegen de tijd dat dat klaar was, was het 1:30, 2:30 in de ochtend."

Zo laat in de nacht gingen de meeste Dodgers hun eigen weg.

Prior en zijn gezin keerden terug naar hun kamer, waar ze stilletjes hun spullen inpakten voordat het team de volgende dag naar huis zou vliegen. "Ik zat daar letterlijk in deze rare, rare toestand," zei hij.

In een andere kamer sloten Roberts, bullpencoach Josh Bard en hun gezinnen een geïmproviseerde oktobertraditie af. Nadat ze na elk van de eerste 12 'postseason'-overwinningen van het team een ​​andere fles wijn hadden geopend, ontkurkten de coaches nog een laatste bordeauxrode wijn en nipten ze op ingetogen wijze aan hun 13e en laatste vintage.

Elders op het terrein zocht een groep spelers naar een open plek om nog een paar momenten samen te delen. Aanvankelijk verzamelden sommigen zich in een gang. Uiteindelijk zat een handjevol van hen, waaronder Austin Barnes, Kershaw en Taylor, ineengedoken rond een vuurplaats buiten.

Dat kwam voor de Dodgers het dichtst in de buurt van feestvreugde.

"We hebben waarschijnlijk enkele regels overtreden", zei Kershaw.

Maar, zoals Taylor zich herinnerde, kwam zelfs daar na ongeveer 30 minuten een einde aan.

'We hebben wat gedronken,' zei Taylor. "Toen noemden we het zo'n beetje een nacht."

De Dodgers begrepen de inzet van de pandemie. Na een maand in de bubbel verwachtten ze niet dat alle gezondheids- en veiligheidsmaatregelen zouden verdwijnen.

Maar terugdenkend aan die avond deze week - en alle andere typische titelfestiviteiten die ze misten, waaronder een paradechef in het centrum - konden degenen die nog bij het team waren niet anders dan een gevoel van spijt voelen.

Voor Roberts stond het in schril contrast met zijn ervaring als speler bij de Boston Red Sox in 2004.

"We hebben het feit dat we wereldkampioen zijn niet ten volle kunnen waarderen", zei hij, erop wijzend dat hij sommige leden van het team sinds die dag nog steeds niet heeft gezien. "Er zijn veel jongens van wie we niet allemaal afscheid hebben kunnen nemen."

Voor Taylor en andere kampioenen die voor het eerst kampioen werden, verminderde het alles wat ze hadden verwacht te ervaren op de bergtop van hun beroep.

Justin Turner, met vrouw Kourtney, houdt de trofee vast na de 2020 World Series-titel van de Dodgers. Turner werd voor de achtste inning uit de wedstrijd gehaald nadat hij positief had getest op COVID-19.

(Robert Gauthier/Los Angeles Times)

"Je stelt je altijd voor hoe het zal zijn als je een World Series wint en dat feest wordt weggenomen, het is frustrerend", zei Taylor. “Het belangrijkste is dat we kunnen zeggen dat we een World Series hebben gewonnen. De herinneringen aan de wedstrijden en het daadwerkelijk winnen en dat alles is het belangrijkste. Maar ja, je kreeg niet de kers op de taart.”

De Dodgers werden ook niet geconfronteerd met het slechtste scenario. Als ze Game 6 hadden verloren, zou de status van Game 7 buitengewoon onduidelijk zijn geweest. Hoewel rampenplannen nooit een officieel stadium bereikten, was de interne overtuiging van het team dat in de nasleep van Turners positieve test de finale waarin de winnaar alles krijgt, waarschijnlijk minstens enkele dagen zou zijn uitgesteld.

"Dat zou rampzalig zijn geweest", zei een lid van het reisgezelschap van de Dodgers, anoniem sprekend omdat hij niet bevoegd was om de kwestie in het openbaar te bespreken.

Inderdaad, op dat punt van hun bubbelervaring stonden de meeste Dodgers-spelers en -staf te popelen om naar huis te gaan. Ze waren fysiek uitgeput, mentaal uitgeput en steeds meer vermoeid door hun Groundhog Day-bestaan, bijna elke dag wandelend van het hotel naar het honkbalveld en dan weer terug.

Toch zal dat kampioenschap van 2020 voor altijd die ingetogen postgame-herinneringen oproepen; een titel waar de Dodgers jaren naar toe werkten, maar hun viering werd beperkt.

"Een groot deel van onze motivatie om terug te komen en te winnen, is dat we het niet konden vieren met de fans", zei Muncy. "We konden het niet met elkaar vieren."